PUERTO RICO - SAN JUAN

ZATERDAG 12 APRIL 2025

In de ochtend worden we gewekt door onze buurmannen. Een bootje ter grootte van een wastobbe ligt aan onze stuurboordzijde en wij dreigen er overheen te dobberen. Het blijkt dat ons anker heeft 'gekrabd' vannacht waardoor we een andere positie hebben gekregen ten opzichte van de ons omringende boten. Dat is voor het eerst. Normaliter ligt ons anker als een huis! We verplaatsen de boot en vanwege de ondergrond kost ons dat twee manoeuvres.

We pakken ook gelijk een ander ankerprobleem aan: de ankerketting slaat vaak heel wat schakels van de lier over. Dan rammelt de ketting over het tandwiel in plaats van er doorheen. Ik weet veelal exact wanneer het anker de bodem raakt, want dan krijgt de ketting weer houvast. Maar het klopt natuurlijk niet. Het tandwiel is zichtbaar versleten. Stel dat dit gebeurt als je het anker aan het ophalen bent...... We besluiten te kijken of we een dergelijk onderdeel kunnen krijgen. Ton sleutelt alles er af en ik hou me bezig met de binnenkant van de boot. Opruimen, schoonmaken, afwassen enzovoorts, want ook dat was weer even nodig. We gebruiken de boot immers intensief en dragen, onbedoeld, best veel zand naar binnen. Dus schoonmaken is nooit een overbodige luxe.

We gaan met de dinghy aan land, krijgen te horen dat we niet aan het juiste dock liggen en dat we dagelijks een dinghyfee moeten betalen van 10 dollar. Het is niet anders. Het 'dock' waar we naar verwezen worden mag de naam Dock wat ons betreft niet hebben. Het is een plank die ternauwernood nog aan de kade hangt en waar de roestige spijkers aan alle kanten uitsteken. Maar we zullen het ermee moeten doen. Op hoop van zegen.

Een Uber brengt ons naar een chandlery, maar helaas is het onderdeel dat we nodig hebben voor onze lier (het tandwiel) niet voorradig, het is ook al bijna 30 jaar oud. We besluiten ons plan te wijzigen en het oude deel van de stad te bezichtigen. Een volgende Uber brengt ons erheen en dat blijkt een schot in de roos. De chauffeur wijst ons naar een -aan de buitenzijde- onooglijk restaurant, maar naar zijn zeggen: the best local food. Plastic stoeltjes en lelijke parasols aan de buitenzijde. Maar eenmaal binnen ademt het een geweldige sfeer. Er zitten voornamelijk locals en het eten is verrukkelijk. We nemen de Mofongo en een heerlijk gegrilde steak. We houden over en nemen het mee in een doggy bag, iets wat in deze landen heel gewoon is. En waarom ook niet. Weggooien is echt zonde.

Eenmaal weer buiten is het aan het miezeren. Toch besluiten we de oude stad al verder te verkennen. We worden getrakteerd op gekleurde huizen, steile en smalle straatjes en een heerlijke buzz.....

Bovenaan dit stadsdeel kunnen we uitkijken over de zee en een ander stadsddeel: La Perla.....bepaald geen parel overigens. In dat deel is armoede troef. Ik vermoed dat dit deel ook het hardst is getroffen door diverse orkanen. 

We sluiten de dag af in een rumbar en keren tevreden terug naar de boot. (de dinghy ligt er gelukkig nog!)