SOUTH CAICOS - 2DE PAASDAG
MAANDAG 21 APRIL 2025
Tweede paasdag…… geen paasontbijt, geen paaseieren zoeken, maar wel een mooie dag bij Cockburn Harbour. Another day in the yachting life!
We merken dat we steeds meer bezig zijn met onze terugreis. Het hoofd is al op weg naar huis, het lijf moet nog volgen. Op dagelijkse basis houden we de weersvoorspellingen in de gaten, daarbij kijken we telkens twee weken vooruit. We zijn op zoek naar een goed weerwindow, waarop we hopelijk enigszins comfortabel naar Bermuda kunnen varen.
Het plan om naar de Bahama’s te gaan hebben we inmiddels laten varen. Het is een tocht van meerdere dagen, waarbij de kans groot is dat we er slechts 1 dag kunnen blijven om vervolgens te moeten vertrekken naar Bermuda. Reistijd en geniettijd staan in geen enkele verhouding met elkaar. Zonde van de tijd derhalve. Bovendien wordt de windhoek dan ook ongunstiger. De wind waait namelijk hoofdzakelijk van oost naar west en dat betekent tegen de wind in (als we vanuit de Bahama's zouden vertrekken! Als we de keuze hebben (en die hebben we) dan liever niet.
We blijven in Turks&Caicos en gaan ons vandaaruit voorbereiden. Waar we nu liggen zijn er amper voorzieningen, dus boeken we een haven op Providentialis, een van de eilanden van deze eilandengroep. Daarmee borgen we een optimale voorbereiding. Denk aan het tanken van brandstof en water, aan boodschappen doen. Maar dat betekent wel dat we woensdag gaan verkassen.
Van onze beslissing om een haven te boeken en de bevestiging daarvan zijn we helemaal hieperdepiep. De laatste haven die we hebben gezien was half december vorig jaar. De belofte van een aanlegsteiger met al haar voorzieningen….. het walhalla! Al die tijd hebben we op anker gelegen. Je komt dan op de mooiste plekken en het bespaart een belachelijke hoeveelheid geld. Grof omgerekend hebben we 10K uitgespaard! Ja je leest het goed, 10.000 euro. Maar goed, een paar nachten slapen in een haven voelt nu al als een ongekende luxe. Woensdag gaan we die kant op, 65 mijl varen (zeg maar 120 kilometer). Dat wordt een lange dag, maar het vooruitzicht maakt het de moeite waard.
Na al deze keuzes pakken we de dinghy naar de kant om South Caicos te bewandelen. Buiten het 'stadje' zijn er amper wegen noch paden. Die moet je er zelf een beetje bij denken. Dwars door de blubber, de bush bush, een stukje over het strand.....het is een avontuur op zich. Voor de lunch landen we bij een enorm resort (net een maand open) aan het strand. Deze oase van luxe en service valt eigenlijk behoorlijk uit de toon in vergelijking met rest van het eiland. Het eiland zelf is bijzonder te noemen. Het maakt onderdeel uit van een eilandengroep binnen Turks&Caicos. Het heeft zo goed als geen hoogteverschillen, maar heeft prachtige stranden met schitterend gekleurd water. Het geheel (eilandengroep) is omgeven door een rif. Daarmee is het water bij het strand relatief rustig. Geen enorme golven die op het strand breken.
We lopen via de voormalige zoutvelden, waar dit eiland om bekend staat, langs vele wilde ezeltjes en vogels en komen weer in de bewoonde wereld. Niet de meest geweldige wandeling die we ooit hebben gelopen, maar er heerst een enorme rust. Op het hele eiland wonen maar 800 mensen, je kunt het vergelijken met een dorp in Nederland. Iedereen kent elkaar, iedereen groet elkaar, en als Ton zijn enkel verzwikt stopt er gelijk een auto om te vragen of het goed gaat en of we mogelijk een lift nodig hebben…. Ik probeer de vertaalslag naar Nederland te maken. Dit kom je mogelijk tegen in kleinere dorpen, als je geluk hebt. In de grote steden kun je dit vergeten. Toch is het een mentaliteit die ik graag verder wil omarmen. Een beetje meer behulpzaamheid en vriendelijkheid kan de wereld wel gebruiken. We ervaren nu zelf aan den lijve wat dit betekent voor een gemeenschap en haar bezoekers.
Na deze korte wandeling ploffen we neer bij Sunset Café, drinken een biertje en besluiten weer terug te gaan naar het dinghydock, terug naar de boot. Onderweg komen we een supermarktje tegen. Deze houdt het midden tussen de blokker, de gamma, de hema en de buurtsuper. Leuk om te zien, maar met de prijzen die ze hanteren houden wij het voor gezien. De sortering is ook niet al te best.
We merken dat we meer noordelijk komen. De dagen worden langer en de avonden koelen al wat meer af. Heel anders dan het zuiden, waar het om half zes vaak al pikkedonker was, maar wel nog korte mouwen weer, is het nu nog licht tot zeker half acht, maar moet je buiten wel een truitje aan.
Desalniettemin is de zonsondergang fantastisch!
Wat een unieke plek zeg.
BeantwoordenVerwijderenDat is absoluut het woord. De hele sfeer, alles. En het was niet de eenling of een beperkte groep die zich zo gedroeg, het was de hele gemeenschap. Tot aan de kleinste kinderen toe.
BeantwoordenVerwijderen