Bye bye, zwaai zwaai......pan pan

Daar gingen we dan, een dag later dan gepland vanwege code geel, op pad met de Drifter voor 'een rondje Carieb'. Een avontuur waar we naar toe hadden geleefd en erg naar uitkeken. Maanden van voorbereiding lagen achter ons, de reis mocht wat ons betreft beginnen. En ergens in de slipstream had ik (Lonneke) een keer geroepen: als we maar weg zijn uit onze box, dan is de reis begonnen. Be careful what you wish for! 

Onthoud overigens even het woord: avontuur.

We werden uitgezwaaid door familie en vrienden en pinkten enkele traantjes weg. Want ondanks het lonkend perspectief van een mooie reis, is het afscheid nemen van dierbaren toch 'een dingetje' zeg maar. We voeren een laatste keer onder de Binnenhavenbrug en Erasmusbrug door (tenminste voorlopig) en maakten een ererondje langs de Veerhaven (waar nog meer vrienden stonden te zwaaien). De reis lachte ons tegemoet. 

Tot zover het bye bye, zwaai zwaai...... want nog geen 100 meter verder bood het eerste avontuur zich aan: pan pan! 

Onze motor hield er abrupt mee op, midden op de Nieuwe Maas. Geen voortstuwing of stuurmogelijkheid meer. Overgeleverd aan de elementen op een drukke vaarroute. Lang verhaal kort: Onder het toeziend oog van de KNRM en een boot van Port Rotterdam werden we door een politierib naar de Parkhaven gesleept, direct onder de rook van de Euromast. Na een kopje koffie op de politiepost, gingen we aan de slag met de reparatie. Om 15.30 uur zette we alsnog koers naar Middelharnis, onze eerste stop (voor enkele kleine aanpassingen aan de mast).

Lesje 'accepteren wat zich aandient' is weer volbracht. 

NB: alle lof voor politie Rotterdam! Dank jullie wel voor de gastvrijheid en jullie hulp.