EERSTE ETAPPE: LAS PALMAS

10 - 16 NOVEMBER

Op zondag 10 november in de middag vertrekken we voor onze eerste etappe van Las Palmas op de canarische eilanden naar Mindelo in de Kaapverdische eilanden. Onze crew is er klaar voor: BartJan, Jelmer, Hans, Ton en ikzelf. Na een laatste foto maken we ons klaar voor de final countdown.

Zo 10 nov

Na een vliegende start (we gaan als een van de eersten over de start) dobberen we verder. Er is zo goed als geen wind, maar we willen niet gelijk de motor aanzetten. Na enkele uren ontkomen we er toch niet aan. De toektoek gaat aan en we zetten koers richting Afrika omdat daar de komende dagen de meeste wind wordt verwacht. Onze voorsprong zijn we helaas kwijt omdat andere boten hun motor eerder hebben aangezet.

We gaan de nacht in met een prachtige zonsondergang.

Ma 11 nov

We hebben de eerste nacht achter de rug en kunnen stellen dat deze onrustig verliep. Het slaapschema is nog een beetje wennen. Ons schema is 3 uur op 6 uur af, waarbij we Jelmer en Hans elk aan een meer ervaren zeiler hebben gekoppeld. Om enerzijds de boot te leren kennen (J) en anderzijds iets op te pikken van zeilen an sich (H).

Vandaag is ook Noor jarig, de dochter van BartJan. En uiteraard wordt er voor haar gezongen, al weet ze niet zo goed raad met al dit zangtalent.

Tijdens onze middagborrel genieten we van de eerste pata negra. BartJan was er maar wat druk mee om mooie dunne plakjes af te snijden.

Er staat aanmerkelijk meer wind en daarmee schieten we lekker op (10.2 knopen). In de avond besluiten we het zeil te reven voor de nacht, maar die activiteit verloopt niet vlekkeloos. De eerste reeflijn schiet volledig los en is niet meer bruikbaar en de lazybag scheurt uit aan de achterzijde. Helaas leergeld met schade. In de nacht worden ook de eerste dolfijnen gespot.

Di 12 nov

Er staan flinke golven en door een communicatiefout laat ik het voorzeil volledig schieten en raakt de furlinglijn verstrikt in zichzelf. Als we dit niet oplossen kunnen we het voorzeil niet meer zetten. BartJan kruipt naar voren, maar ziet er geen heil in. Het is een priegelwerk wat om geduld vraagt en daarvoor ben ik de aangewezen persoon. Ik kruip naar de punt en begin te werken aan de oplossing. De golven spuiten we om de oren, maar na 1,5 uur en een volledig nat pak (zeg maar: nat tot op het naadje!) is de klus geklaard. Het voorzeil is weer bruikbaar.

De boot wordt vergezeld door een enorme kudde dolfijnen, wel honderd, die wel 15 minuten lang om de boot heen blijft zwemmen. Een prachtig gezicht. Helaas zijn de filmpjes te lang en kan ik ze hier niet uploaden.

We komen er ook achter dat aan stuurboord een scepter is verbogen. Waarschijnlijk veroorzaakt door de bulletalie. Niet onoverkomelijk, maar natuurlijk niet de bedoeling.

Gedurende de dag wordt duidelijk dat BartJan niet helemaal fit is en moeten we terugschakelen in schema. We gaan van 3 om 6, naar 3 om 3. Het hoort er bij, maar is wel even wennen. Op deze manier kan hij slaap inhalen en hopelijk weer snel actief deelnemen.

Wo 13 nov

Tegen de ochtend, tijdens onze shift, spotten Hans en ik lichtgevende algen, een bijzonder gezicht. Het lijken net vuurvliegjes, maar dan onder water.

BartJan is inmiddels weer voldoende opgeknapt en Jelmer is bekend geraakt met de boot, wat betekent dat hij samen met Hans shifts kan draaien. We gooien het schema weer om naar 3 uur op, 9 uur af. Een uitermate luxe schema.

In de loop van de ochtend zetten de mannen de boom voor het voorzeil. We gaan als de brandweer. Wel jammer dat de scepter aan bakboord zijde er nu ook aan moet geloven. Op gelijke hoogte hebben we nu aan bakboord en aan stuurboord een scheve scepter. Het is mooi symmetrisch, dat dan weer wel. Tegen de middag spotten we ook enkele schildpadden. Die zijn best een eindje uit de buurt van land.

Vandaag heeft Ton kookcorvee. Afgaande op de geluiden uit de kombuis valt dat niet mee. De kans op ongeleide projectielen is namelijk groot als je niet gestructureerd kookt. En dat laatste is niet ieders 'forte'. De boot stuitert alle kanten op en daarmee ook de kookspullen.......indien je deze achteloos op het aanrecht legt. Tot overmaat van ramp blijkt de gasfles leeg. Het vervangen hiervan op een stuiterende boot is best een uitdaging en kost wat tijd. De hongerige massa moet wachten. Helaas raakt de deksel van de bankkist daarbij licht beschadigd. Maar uiteindelijk krijgen we een heerlijke maaltijd geserveerd. De grootste leerschool was wel dat je niet 5 borden tegelijk kunt opdienen op een bewegende boot. Want ja, de borden hebben een antislip laag, daar gebeurd weinig mee, maar nee, de inhoud op de borden is een ander verhaal.........die vliegt alle kanten op. Dus: bordje voor bordje opscheppen en uitserveren.

Tijdens mijn shift blijft Jelmer gezellig aan boord zitten. Dat geeft de mogelijkheid om even heerlijk met z'n tweetjes te kletsen. Het is voor mij genieten. Ondertussen zijn we weer omgeven door vliegende vissen. Een daarvan beland via het hoofd van Jelmer tussen de stuur inham. Omdat vliegende vissen niet bepaald fris ruiken en ik bang ben dat de afwatering verstopt gaat raken (het is namelijk nogal een joekel) prutsen we samen de nog spartelende vis er tussen uit. Geen gemakkelijk karwei. De vis overleefd dit avontuur echter niet.

Het is een warme en onrustige nacht en zelf voel ik me niet helemaal fit. Ik besluit een deel van de nacht boven aan dek te slapen in de hoop dat de frisse lucht me goed doet. Wel lig ik in vol ornaat (zeilpak) met de capuchon strak om de oren, tegen vliegende vissen en opspattend water.

Do 14 nov

Ik heb de ochtendshift en zie veel vliegende vissen aan dek liggen. Helaas allemaal dood. En tjonge wat kunnen die beesten stinken. Ook ligt er een inktvisje. Hoe die aan boord is gekomen is me een raadsel, want voor zover ik weet kunnen die niet vliegen. Wellicht een vogel die zijn prooi heeft laten vallen?

We ruimen de dode beestenboel op en zo kabbelt de dag rustig verder totdat de furlinglijn van het voorzeil weer vast zit. Inmiddels kennen we de oplossing en na wat gepunnik....of 'creatief met touw' zijn we weer operationeel.

Tegen de middag zien we een vreemd soort dolfijnen, waarvan achteraf blijkt dat het Grienden waren, een tandwalvis. Ze zwemmen rustiger dan 'gewone' dolfijnen en hebben een heel stomp hoofd en eigenlijk geen neus. Altijd weer heerlijk als zo'n kudde meezwemt met de boot. En ik weet niet waarom, maar ik wordt er ieder keer emotioneel van als ik ze zie.

Vandaag is het de beurt van BartJan om te koken.

Vr 15 nov

De laatste mijlen gaan in. We hopen over een dag in Mindelo te zijn. Finger's crossed. Ondertussen genieten we van mooie nachten en prachtige zonsop- en ondergangen.

Helaas laat vandaag onze kraan ons in de steek. Het lijkt er op dat de watertanks leeg zijn. Maar eigenlijk is dat niet mogelijk. We drinken water uit flessen en gebruiken de kraan uitsluitend voor het koken, de afwas en om handen te wassen en tanden te poetsen. Met een inhoud van 700 liter moet je het dan prima kunnen redden. Er lijkt iets anders aan de hand, maar we kunnen niet ontdekken wat. Tot aan dat moment moeten we op rantsoen en ons flessenwater aanwenden voor de dagelijkse dingen. Niet handig, maar wel nodig.

Za 16 nov

In de ochtend arriveren we moe maar voldaan in Mindelo. Bij het krieken van de dag leggen we aan. We drinken een biertje op de steiger, krijgen koffie bij de Elixer (JanPieter en Sofieke) en nuttigen een ontbijt bij de floating bar. We zijn nog een beetje landziek, maar dat schijnt erbij te horen.

We nemen een langverwachte douche op de kade, maar worden onaangenaam verrast door het ijskoude water. Toch ben ik blij met het schone gevoel wat ook dat water achterlaat. Na dik 6 dagen geen overbodige luxe zullen we maar zeggen.

Gedurende de dag handelen we de administratie af bij het havenkantoor en customs, starten we met klussen en boeken een tour voor de dinsdag.

De crew gaat van boord en slaapt de komende dagen in een B&B en in de avond eten we gezamenlijk in een plaatselijk restaurant, Nautica en borrelen we nog na op de steiger.

Heerlijk om weer vaste grond onder de voeten te hebben.