VERRASSING 1

ZATERDAG 2 NOVEMBER

Na weer een hele dag klussen sta ik op het punt om in de avond nog even snel de stad in te gaan voor wat laatste spullen. Ton probeert me te verleiden om het pas morgen op te pakken. Maar eigenwijs als ik ben zet ik door. Met de step in mijn hand en de rugzak op mijn rug houdt Ton mij tegen met de woorden: je kunt niet weg, want over een paar minuten staat je zoon op de stoep!

BOEM, ik breek volledig, de tranen stromen over mijn wangen. Want ik wist niet beter of Jelmer zou hier pas 7 november arriveren, een dag na mijn verjaardag. Al had ik stiekem wel gehoopt (en verwacht) dat hij een dag eerder zouden arriveren om mij voor mijn verjaardag te verrassen, maar dit had ik niet verwacht. En wat duurt wachten dan lang, ook al is het maar een paar minuten. 

Ineens staat hij voor mijn neus en kan ik hem knuffelen! Ik ben helemaal hyper! We besluiten een hapje buiten de deur te gaan eten, samen met Hans, ons andere crewlid voor de eerste etappe van de overtocht. Wat een feestje is dit. En mijn vermoeidheid na al dat klussen is op slag verdwenen. Het bleek dat Ton hiervan al op de hoogte was begin juli......pffff.









Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

WAS- EN KLUSDAG

Fluitend op vakantie? Even een update.....

De boot