TWEEDE ETAPPE: MINDELO-GRENADA; 16 DAGEN OP ZEE; DAG 1 T/M 5

VRIJDAG 22 NOVEMBER - DINSDAG 26 NOVEMBER 2024

vrijdag 22 november: dag 1

Vandaag gaat het gebeuren. Hier hebben we lang naar toegeleefd: de oversteek van de Atlantische Oceaan. We hebben geen benul van het avontuur wat we tegemoet zien, maar de crew en de boot zijn er klaar voor. 

In de ochtend zijn we nog getuige van lokale vissers die vlak voor onze boot een hele buit binnenhalen. en tegen de middag mogen we dan eindelijk los. De spanning is voelbaar. 

Omdat we water binnen krijgen via de scharnieren van de achterklep (niet van dien aard dat we zinken, bij lange na niet, maar zout water is funest voor je boot en dat wil je liever voorkomen) besluiten we deze volledig af te tapen. Tim is er zeker anderhalf uur mee bezig.........wel een beetje jammer dat 5 minuten na vertrek de tape al begint los te laten........deze is duidelijk niet bestand tegen zout water ;-). 

We hebben een vliegende start en zien desondanks de Elixer wegspurten uit het wedstrijd veld. Die heeft er duidelijk zin in. Wij kiezen voor een meer behouden strategie. Veilig aankomen staat hoog op onze lijst. Vandaag is het weerbeeld rustig. We zetten de spinnaker, maar er blijkt te weinig wind. We halen hem weer binnen en bomen daarentegen het voorzeil uit. Vlinderen zoals dat ook wel wordt genoemd: grootzeil en voorzeil staan in tegengestelde richting. Tegen het einde van de dag nemen de golven meer toe, maar dat levert nog niet de benodigde wind op. Bovendien willen we niet de nacht in met de Spinnaker op zeil, dus deze blijft in de zak.

Roy heeft al zijn visgerei meegenomen en de eerste vis, een Mahi Mahi wordt gevangen. Dat wordt een lekker maaltje voor de middag. In de avond staat een ovenschotel prei op het menu.

zaterdag 23 november: dag 2

Ik begin de dag slecht. Last van mijn keel, mijn hoofd en verhoging. In overleg met de crew besluit ik de hele dag te gaan slapen om weer op krachten te komen. Tegen de avond lukt het me om te koken (wraps), waarna ik weer in mijn mandje duik. 

Inmiddels hebben de mannen de gennaker gezet, maar zijn daarbij vergeten de slurf te borgen aan de onderzijde. Deze hebben we nodig om de gennaker weer weg te bergen. Bij toeval weet Tim deze weer te pakken te krijgen. Dat had anders kunnen lopen. 

zondag 24 november: dag 3

In de ochtend worden we gewekt door een harde knal: de gennaker val is doorgeschavield. Hij hangt nog vast aan de punt en aan de lier achter, maar de rest van het zeil sleept langs en achter de boot in het water. De hele crew is gelijk in de actie en Tim en ik halen het zeil zoveel mogelijk binnen. Maar de waterdichtheid helpt niet mee. De zak heeft zich gevuld met honderden liters water en die is te zwaar om aan boord te hijsen. We moeten de voorzijde losgooien om het water te lozen. Ondertussen zitten we onder tijdsdruk. Je wil voorkomen dat het zeil en/of de lijnen in de schroef terecht komen. Dan ben je namelijk verder van huis. Gelukkig wordt dat laatste ons bespaard. 

Het lukt ons om het zeil en de slurf binnen boord te halen. Dit moeten we echter even op ons in laten werken, voordat we in oplossingen kunnen denken. De gennaker is er niet volledig ongeschonden vanaf gekomen en ik buig me over de reparatie waarna we het zeil weer opbergen in de slurf. Ondertussen bereid Tim zich voor om de mast in te klimmen. Een pittige klus, al helpt het rustige weer ons enigszins. Onze held weet de val te herstellen en na ruim 5 uur zijn we weer back in business. Wat zijn we blij als Tim weer veilig beneden is. De gennaker wordt weer gehesen. We hebben wel een pasta verdiend. 

Maandag 25 november: dag 4

Vandaag zetten we de spinnaker. Het binnenhalen gaat echter niet van harte, met als gevolg een enorme scheur. We leggen het zeil in de salon en ik ga aan de slag om het te repareren en dat lukt. 

Einde middag hoor ik buiten een enorme opwinding. Er zit een grote vis aan de haak, maar klaarblijkelijk is deze van dusdanig formaat dat hij de lijn weet te breken en ervandoor gaat met het aas. Dure hobby dat vissen. 

Genoeg opwinding voor vandaag. Ik ga koken en kom erachter dat de beugel bij het fornuis dusdanig is verbogen dat een van de kastjes niet meer open kan. Ik buig de beugel weer terug op z'n plek, maar het is uiteraard wachten op het moment dat deze volledig afbreekt. Ik druk iedereen nogmaals op het hart dat je niet kunt zitten op deze beugel en ga weer verder met het koken. Vandaag staat chicken massala met rijst op het menu. 

Dinsdag 26 november: dag 5

'The proof of the pudding is in the eating'zoals de Engelsen zeggen. We zetten de spinnaker en de reparatie houdt stand. Trots op mijn werk. 

Na het visfiasco van gisteren geldt vandaag: nieuwe ronde, nieuwe kansen. We vangen een heleboel plastic. Goed voor het milieu, want we ruimen het netjes weg in de vuilnisbak, maar we kunnen er niet van eten. 

Tijdens de borrel deze keer geen blikje bier, maar een Spanish coffee. Een hele tour om die op de boot te maken, maar wel super lekker.  

De wind draait en we verwisselen de spinnaker voor de gennaker. Helaas is de val niet goed bevestigd en bij het hijsen schiet deze los. De val hangt boven in de mast en de gennaker ligt wederom in het water. Bekend met het trucje hebben we hem deze keer vrij snel weer aan boord, maar de stemming is gedaald. Er werden wat woorden gebruikt die ik hier niet ga herhalen. Ik vraag me zelfs af of de Dikke Van Dalen ze kent! Maar lang verhaal kort: Tim gaat weer de mast in met de woorden: als het nog een keer gebeurd moet je mij niet bellen. En die begrijpen we allemaal. Ondertussen kijkt de schemering om de hoek en zit er ook nog eens tijdsdruk op deze actie. 

De gennaker gaat weer omhoog en deze keer zonder problemen. En zo gaan we na de avondmaaltijd (hamburgers) de nacht in. Maar soms zijn er van die dagen dat Murphy aan boord is. Hij was er al eerder en nu weer. Midden in de nacht zakt de wind volledig weg en tot overmaat van ramp kapt de stuurautomaat er ook nog eens mee tijdens de shift van Ton. Mijn shift is aansluitend. We maken de andere bemanning wakker om gezamenlijk het zeil te laten zakken. En ondertussen is het stikdonker en moeten we sturen op de hand. Of de gennaker er zonder kleerscheuren van af is gekomen is op dat moment nog een vraag, die de volgende dag beantwoord zal worden: gelukkig wel!

We besluiten om met elkaar even een moment van rust in te bouwen. We gaan volledig dark, d.w.z. alle boordverlichting en apparatuur gaat uit en we genieten even in alle rust van de enorme sterrenhemel boven ons. Je kunt zelfs het melkwegstelsel zien. Ieder is met zijn eigen gedachte, maar we weten een ding zeker: morgen tijdens daglicht moeten we weer aan de bak.

En na dit moment van rust wordt alles weer geactiveerd en ga ik verder met mijn shift. Ton blijft aan boord slapen en de rest duikt weer naar binnen voor de nodige slaap. Ik ben inmiddels klaarwakker en stuur de boot op de hand, met alleen de motor als voortstuwing, verder door de nacht. Bij gebrek aan wind hebben we alle zeilen gestreken. En dan gebeurt het onvermijdelijke. Vlak voor het einde van mijn shift stopt ook de motor er ineens mee. Zomaar uit het niets, geen waarschuwing, gewoon poef uit. Ton is gelijk klaarwakker.....en ik ook, voor zover ik dat al niet was. We dobberen doelloos rond op de Atlantische Oceaan. Ton doet een aantal checks en ik hou voor de vorm het stuur vast, maar we hebben geen voortstuwing, dus mijn actie is meer mentaal van aard dan dat het echt iets toevoegt. Hij constateert dat het probleem waarschijnlijk wordt veroorzaakt door de afstelling van de dynamo. Iets met aangegeven waarden en een beveiliging die aanslaat. Ik hoor het aan, maar ben inmiddels een beetje murw van de afgelopen 24 uur. En of dat echt het motorprobleem verklaart is ook nog maar de vraag. Maar gelukkig krijgt Ton de motor weer aan de praat en hebben we weer voortstuwing. Ik heb zo langzaamaan wel tabak van die hele installatie. Vol van adrenaline (en om mezelf nuttig te maken) sta ik vervolgens om 4 uur 's nachts de afwas te doen. Deze dag gaat de boeken in als 'minder briljant'. Ben benieuwd naar de dag van morgen!

Onze overstap naar 4 shifts van 3 uur hebben in ieder geval nog niet de beloofde slaap opgeleverd.

Ondertussen, in IJsselstein, wordt de kerstboom opgezet. Een wereld van verschil!