TWEEDE ETAPPE - DAG 11-16 FINISH

MAANDAG 2 DECEMBER - ZATERDAG 7 DECEMBER

Maandag 2 december: dag 11

Afgelopen nacht weer geen oog dichtgedaan. Ton verplaatst zich uiteindelijk naar de bank als Tim, die daar normaliter slaapt, aan zijn shift begint. Ik kruip weer terug op mijn fantastische kleverige plekje achter het slingerzeil en weet toch nog een beetje te slapen. Deze plek is net wat stabieler. De boot maakt behoorlijk meters, maar gaat ook flink te keer, dus een stabiele(re) plek is wel fijn.  

Vandaag zijn ook de drinkwatertanks leeg. Een tegenvaller. We zetten de motor bij in z'n vrij. Goed voor het vullen van de batterijen, maar betekent tevens dat we de watermaker kunnen gebruiken. Aangezien we nog geen directe verbinding hebben tussen de watermaker en de tanks is dat een beetje improviseren, maar dat is inmiddels het mantra geworden. Never a dull moment. 

En voor wie wil is het vandaag haar-was-dag. Op advies van mijn kapster heb ik caps aan boord, die je eenmalig kunt gebruiken om je haar te wassen. Er zit alles in en het ruikt echt opvallend lekker en fris. 

We ontvangen ook twee nare bericht van de ARC die inmiddels ook is vertrokken. Er is een MOB (Man overboard; deze is niet meer teruggevonden blijkt later) en een Abandone Ship situatie. De crew van een gloednieuwe catamaran is in het reddingsvlot gekropen omdat hun boot water maakte (defect roer). Een collegaschip van de ARC heeft de crew opgepikt, maar moest hiervoor een hele dag tegen de wind in terugvaren. Alle opvarenden bereiken echter uiteindelijk de eindstreep. Met 10 man op een boot! om kippenvel van te krijgen. De boot wordt uiteindelijk weer teruggevonden (verzekeringskwestie). Op dat moment zijn al deze details uiteraard nog niet bekend. We kennen alleen de MOB en de mayday call. Het houdt onze bemanning in ieder geval bezig. We zijn ons des te meer bewust van het belang van aanlijnen (voor zover we dat al niet waren).

Dinsdag 3 december: dag 12

De overige bemanning heeft slecht geslapen. Zelf heb ik inmiddels mijn draai gevonden in het slingerzeil bakboord achter. Ik wordt zelfs gewekt door mijn wekker, een unicum. Inmiddels zijn we flink opgeschoten. Om 10 uur, lokale tijd, hebben we nog 654 mijl voor de boeg. Grenada here we come. Vandaag reist Saskia naar Grenada. Die zal zich even zelf moeten vermaken, want we zijn er nog niet.

De pata negra wordt vandaag helemaal opgesneden zodat we deze de komende dagen kunnen oppeuzelen zonder al te veel moeite. Het karkas wordt geofferd aan Poseidon. 

Roy vangt een tonijn die we in moten snijden en bewaren voor morgen. Vandaag staan pannenkoeken op het menu. Het eerste beslag gaat helaas over het aanrecht heen, en dat terwijl ons waterprobleem nog niet is opgelost. Dat is lastig schoonmaken, maar het lukt me na wat gevloek.

We zetten de klok weer een uurtje terug.

Woensdag 4 december: dag 13

We maken nog steeds behoorlijk vaart en halen flink wat boten in. We snakken allemaal naar een einde, naar een haven en een douche. Verwachte aankomsttijd is 7 december in de namiddag. Dat betekent nog 3 dagen zeilen. We zetten de klok weer een uurtje terug om te wennen aan het tijdsverschil. 

We (of eigenlijk Roy) vangt weer een Mahi en we eten de tonijn van gisteren op met krieltjes uit de oven en gebakken courgette met appel, feta en honing. Een feestmaal

Donderdag 5 december: dag 14

De klok gaat voor de laatste keer een uurtje terug. Het totale tijdsverschil met Nederland komt daarmee op 5 uur (het is hier 5 uur vroeger). 

In de ochtend hebben we een encounter met AtC, een andere Nederlandse boot (catamaran). Het is fijn om weer eens andere boten in je omgeving te zien. We hebben kort contact met elkaar en gaan dan weer elk ons weegs. Nog 340 mijl te gaan. De finish komt in zicht. De crew is moe. We kijken uit naar land en een douche. maar het moraal ligt hoog. En terwijl in Nederland Sinterklaas wordt gevierd gaat op de boot het dak eraf met een muziekje.

Vanavond staat Mahi op het menu, met woknoedels in oestersaus. Ik kook samen met Roy. We zijn een superteam in de keuken. Het koken gaat bijna vanzelf. Met het dekluik open is het ook best aangenaam, al kent dat ook een zeker risico. Er vliegt namelijk een vliegende vis door het luik naar binnen. Hij land precies op de tafel. Ik doe het hem niet na. Uiteraard gaat deze overboord. 

Om 22.00 uur begint mijn shift. Er staat nog 245 mijl op de teller. Het grote aftellen is begonnen. 

Vrijdag 6 december: dag 15

Na een klein beetje nachtrust neem ik om 10 uur de shift weer over. De dag sleept zich voort, we gaan niet meer hard en de totale crew wil maar 1 ding: aan land. Maar de wind, of eigenlijk het gebrek er aan, werkt niet mee.

Vandaag staat weer versgevangen tonijn op het menu!

Zaterdag 7 december: dag 16

In de nacht, tijdens mijn shift, komen we terecht in een enorme hoosbui. We spuiten met meer dan 10 knopen door het water op alleen een uitgeboomd voorzeil. Gelukkig is het een voor-de-windse koers, dat is prima te handelen. De bui kwam echter zo snel opzetten dat er geen tijd was om een zeiljas aan te trekken. Volledig doorweekt tot op de draad zakt de wind na een kwartier weer weg en zakken we terug naar 3 knopen gemiddeld! We besluiten de motor aan te zetten en het voorzeil weg te furlen. Die dient geen doel meer. 

Roy besluit in de ochtend nog 1 keer zijn hengel uit te gooien, hopend op een grote vis. "als ik toch eens een sailfish kon vangen". En geloof het of niet: hij vangt een sailfish. Een paar uur voor de finish. Met het land reeds in zicht halen we de 2 meter, 13 kilo grote vis binnen. Een heel karwei, maar het lukt. Een teameffort. Hij wortd vakkundig gefileerd en bewaart voor later. We kunnen straks gerust uitdelen.

En terwijl de boot is veranderd in een enorm bloedbad, groeit het verlangen naar land, een douche en een heerlijke rumpunch. Er is nauwelijks wind, dus we besluiten op de motor over de finish te gaan. Het verzoek was om dat niet te doen, maar we hebben geen puf meer om de zeilen te hijsen. 

Eindelijk, eindelijk, na ruim twee weken, komt Grenada dan toch echt dichterbij. We hebben heel wat uitdagingen achter de rug, zijn vies en moe, maar de moraal is nog steeds hoog. Al zal ik blij zijn als we eindelijk voet aan land zetten en van een douche kunnen genieten. In de haven worden we opgewacht door Saskia (de vrouw van BartJan, voor de onbekende lezer) en de Elixer en de Samba, twee andere Nederlandse boten. We maken er een feestje van op de kade. 

Had ik al gezegd dat we behoefte hadden aan een douche? Ja he.......daar is maar 1 samenvattend woord voor: nodig!