ANTIGUA - LEE COVE - FRIENDS FOR LIFE

WOENSDAG 26 FEBRUARI 2025

In de ochtend krijgen we de melding van de Sea Rose dat Mike en Beth voor de zekerheid foto's gaan laten maken. Ze hebben een beroerde nachtrust achter de rug en de pijn neemt toe. Tom en Karen zetten hen af op het vaste land en keren dan terug naar Lee Cove. Gelukkig krijgen we in de loop van de dag te horen dat er geen ernstiger letsel is, anders dan gekneusde ribben en wat blauwe plekken. Ze zullen echter komende nacht in een hotel overnachten om even wat bij te tanken qua nachtrust. Een pijnlijk lijf en een wiebelende boot is immers geen goede combi (ik spreek helaas uit ervaring)

Wij gebruiken zelf de ochtend om aan de slag te gaan met onze dinghy. Die maakte immers water. Dat betekent het detecteren van het lek en mogelijk repareren. Er ligt weliswaar een opblaasbaar binnen in het bootje, maar in de bodem zelf zit geen lucht. Om een lek te kunnen vinden moeten we derhalve de bodem onder water houden......laten we daar nou net mee omsingeld zijn. We inspecteren eerst de onderkant en ontdekken wat slechte plekken. Het is echter niet zeker of deze water door laten. We halen de binnen-bodem uit het bootje, inspecteren ook deze zijde en laten vervolgens de dinghy in het water zakken. We vinden al snel de grote boosdoeners: de aanhechting van de bodem met de achterplaat en de waterstop aan de achterzijde van de boot. De aanhechting begint aan de binnen en de buitenzijde los te laten en de waterstop sluit niet meer volledig af. Gevolg: het bootje loopt langzaam vol met water. We hijsen hem weer aan boord en Ton gaat aan de slag met hout en kit. Zelf werp ik me op de was en wat blogmateriaal. Ik kan toch verder niet helpen.

Rond een uur of 1 worden we opgehaald door de Searose om mee te gaan snorkelen bij het eilandje en daar ook mogelijk even op te wandelen, ook al is het maar heel klein. Er zijn veel ondieptes en dat maakt het navigeren met de boot, maar ook het snorkelen best intensief. Je wil immers in beide gevallen niet dat de stroming je tegen een scherpe ondiepte drijft. We zien enkele vissen en ook een prachtige schildpad. Bijzonder hoe gratieus deze beesten zich in het water voortbewegen. Zelf heb ik mijn camera deze keer niet meegenomen, maar wellicht sturen Tom en/of Karen nog wat foto's of filmpjes door.

Na een dik uur snorkelen kruipen we weer aan boord van de dinghy en varen dichter naar het land. We hijsen de dinghy aan land en wandelen een stukje over dit kleine stukje paradijs. We zijn niet de enigen, er zijn nog twee boten met toeristen aanbeland op het strand. We snorkelen nog een laatste stukje en varen dan weer terug naar onze respectievelijke boten om nog even te relaxen. 

Tegen de avond worden we opgehaald door Tom om op de Sea Rose te eten. De kit van onze dinghy moet nog verder uitharden voordat die in het water kan. We hebben allemaal wat klaargemaakt. Het wordt een avond om niet te vergeten. Wat een geweldige mensen zijn Tom en Karen. Er wordt gelachen, een traan gelaten, er wordt onzin verkocht, maar ook hele intense gesprekken gevoerd over onderwerpen die er toe doen en die ons bezig houden. Ik kan oprecht zeggen, recht uit ons hart: We made friends for life. We love you both!