BARBUDA - THE SAGE TABLE

VRIJDAG 28 FEBRUARI 2025

Na de intensieve dag van gisteren doen we het vandaag rustig aan. We moeten ons rond 10.30 melden bij 'Customs and Immigration', dus we hebben alle tijd. Wel moeten we ongeveer 1,5 mijl met de dinghy varen. Een dinghy waarvan we niet weten of de reparatie is geslaagd.

We meren aan bij het dingy dock, regelen en passant een tour voor morgen naar het vogelreservaat en vragen de weg naar C&I. Wat volgt is een vage omschrijving met aan het eind de woorden: daar zijn nog meer mensen in de buurt en die moet je dan maar verder vragen. Lekkere omschrijving!

We gaan op weg en passeren de lokale bank. Daar staat een enorme rij mensen. Later blijkt dat deze hun loonzakje komen ophalen! Het brengt bij Ton herinneringen naar boven van zijn jeugd, waarbij zijn vader iedere week zijn loonzakje ging ophalen en dit plechtig overhandigde aan zijn moeder. Hoe tijden veranderen! Uiteindelijk komen we bij een laag wit gebouwtje. Buiten staat een wasmachine en op het pand hangt een bordje: Customs. We zijn waarschijnlijk aan het goede adres. We stappen binnen in een kamertje van amper 4 bij 4 waar twee enorme bureaus staan en twee gastenstoelen. Hier huist zowel Customs als ook Immigratie. Wel zo efficiënt, al oogt het redelijk primitief. En terwijl Matthew van Customs onze papierhandel afwerkt zit de dame van Immigration ongegeneerd filmpjes te kijken op haar telefoon en verveelt kauwgum te knagen. Het zal 'the way of the land' zijn, maar het oogt niet erg professioneel en zeker niet betrokken. Het moet wel gezegd: we staan vrij snel weer buiten, zonder kosten. Wel hebben we geleerd dat de papieren maar 24 uur geldig zijn en we dan het land uit moeten zijn. Aangezien we zondagochtend heel vroeg willen vertrekken zal dat niet lukken, maar we zetten geen voet meer aan wal zaterdag, dus dat zal verder loslopen vermoeden we.

Ton zoekt een restaurant uit (er is niet veel keus overigens) en komt daarbij uit bij 'The Sage Table'. Deze heeft 4,5 ster review. Onderweg komen we langs de landingsbaan van wat ooit het vliegveld moet worden. Het roze gebouw op een van de foto's is de terminal! (er is nog wel het een en ander nodig voordat hier vliegtuigen a la Boeing kunnen landen) Even later stappen we The Sage Table binnen. Een fantastisch restaurant met een geweldige bediening. Het eten is uitmuntend, de gastvrijheid enorm. We bestellen een heerlijke lunch en als Matthew (van Customs) binnenstapt bieden we hem een drankje aan. Hij revancheert zich bij zijn vertrek en ook wij krijgen een drankje aangeboden. Dat hebben we nog niet eerder meegemaakt! De eigenaresse kent iedereen bij naam en er wordt volop afhaal lunch besteld. Een van de mannen is jarig en we zingen uit volle borst happy birthday. 

We kletsen met enkele locals en de broer van de eigenaresse (Aguila) en besluiten in de avond terug te keren voor de karaoke avond. We willen nog graag even terug naar de boot, dus besluiten we terug te lopen naar het dinghy dock en precies op dat moment komt een hevige regenbui over. Inmiddels al behoorlijk nat besluiten we te schuilen bij een van de gebouwen bij het dock. Daar staat nog een ander echtpaar met een locale boatboy. Ton maakt met hem de afspraak om ons op te pikken bij de boot en weer terug te brengen. Jammer maar helaas, de beste man komt niet opdagen op het afgesproken tijdstip. We besluiten in vol ornaat, met zeiljas en enorme lamp, in de dinghy te stappen. De heenreis is weliswaar nat, maar de jas beschermt ons voldoende. We hebben een fantastische avond met een hapje en een drankje, met gesprekken met de lokale bevolking over met name de cultuur en de politiek (binnenkort zijn er verkiezingen dus dat staat hoog op hun agenda). En natuurlijk zet Ton zijn muzikale talent in. Naast alle reggae muziek klinkt de hardrock van Ton........ Maar  het wordt gelukkig erg gewaardeerd. Kortom een avond om nooit te vergeten.

De eigenaren van het restaurant brengen ons met de auto naar het dock. Ze willen ons niet laten lopen. Naar de reden kunnen we alleen maar gissen. Hun reactie is: "we willen niet dat je verdwaalt", maar we betwijfelen of dat de echte reden is. 

Maar toen.......in het stikke donker, met alleen een zaklamp en de kompaskoers van de boot, in de wetenschap dat er ondieptes zijn die we mogelijk niet of te laat zullen zien, moesten we met de dinghy terug naar de boot. We doen er lang over, bokken heen en weer op de golven, worden ontzettend nat (want naast zout water, valt er ook weer regen) maar komen gelukkig veilig aan. We sturen een berichtje naar de eigenaar dat we veilig zijn gearriveerd. Achteraf bezien valt dit toch wel te omschrijven als: een beetje dom. Niet een van onze meest briljante acties. We hadden weliswaar onze marifoon meegenomen en twee roeispanen, maar ik ben toch echt wel blij dat de motor het bleef doen en de boot niet is omgeslagen. @ditmoetenwemaarnietmeerdoenonderdezeomstandigheden