ANTIGUA - NEDERLAND/AMERIKA

VRIJDAG 21 FEBRUARI 2025 

Ook vandaag staan we bijtijds op. We moeten de boot en onszelf namelijk inklaren bij customs. We lichten het anker en varen de haven in om vervolgens aan te leggen bij customs, recht voor de deur. Het is 'captains only' voor wat betreft de procedure, dus maak ik me nuttig door het grootzeil op te bergen in het canvas (daar waren we gisteren niet meer aan toegekomen) en buig ik me vervolgens over een nieuw leesboek. Ik lees aardig wat af, heerlijk. 

In principe verloopt de procedure best snel, al is de omrekenkoers tussen euro, ECD (East Carribean Dollars) en USD  enigszins dubieus. maar een uurtje later is Ton weer op de boot en kunnen we aan de rest van onze 'things-to-do-today' beginnen. We varen naar het tankstation om diesel te tanken (boot), benzine te tanken (dinghy) en de watertanks vol te gooien. Wat het probleem met de laatste is, is nog niet duidelijk, maar heeft te maken met de enorme scherpe hoek waaronder we hebben gevaren. Er zit nog best veel water in de tanks, alleen zuigen de kranen lucht aan en geen water. Wel weten we inmiddels: als de tanks weer volledig zijn volgetankt, dan is het probleem weg. Dus voor nu lossen we het op deze manier op, maar het vraagt wel om een structurele oplossing.

Bij het tankstation is het redelijk druk en moeten we even wachten. Zodra we aan de beurt zijn krijgen we te horen dat er geen service verleend wordt aan ons omdat we klaarblijkelijk nog niet langs customs zijn geweest.......shit, gele vlaggetje vergeten weg te halen. We ruimen het misverstand uit de weg en worden vervolgens geholpen. Twee jerrycans moeten gevuld worden met benzine, maar dat gaat mis. De pompbediende vult de kleine met benzine, maar topt de grote af met diesel. Ton komt er snel achter. Betekent echter wel dat het mengsel van diesel/benzine weggegooid moet worden en de jerrycan volledig gevuld moet worden met benzine. Beetje slordig, temeer daar Ton meermaals duidelijk heeft gezegd wat erin moet. Enfin, het wordt opgelost en gelukkig komen we er nu achter en niet pas als het al door de motor is gedraaid. We weten echter niet of dat op ons wordt verrekend, zal haast wel, maar het is het ons niet waard om daar stampij over te maken. We tanken de boot af met benzine en met water en keren weer terug naar onze ankerplek, tuigen de dinghy op en varen weer terug naar het gasstation. We hebben 2 lege gastanks, cruciaal voor het koken, die we graag willen laten vullen. We moeten best een tijd wachten, maar het wordt geregeld. Maandag einde dag kunnen we ze ophalen. 

Inmiddels hebben we best honger gekregen  dus zoeken we een lunchtentje op. Het wordt een Mexicaans restaurant (het enige dat open is, dus weinig keus) maar het is niet aan te bevelen. Enfin, we hebben wat in de buik en werken verder ons lijstje af. Ton gaat naar de chandlery en ik zoek de supermarkt op. Vanavond hebben we afgesproken op de Sea Rose (Tom en Karen) om daar met de Elixer (Jan Pieter, Sofieke en Jan Wouter) en de Grey Hippo (Theo en Manuela) te borrelen en te eten. Ieder maakt enkele gerechten klaar, dus moeten we nog wat laatste boodschappen halen. 

Terug bij de boot nemen we een verfrissende duik en poetsen we wat aan de boot. Deze heeft inmiddels namelijk een behoorlijke aangroei rondom. We laten ons opdrogen aan dek en gaan dan aan de slag met de voorbereidingen voor vanavond. Iets in de koelkast is ter plekke doodgegaan denk ik, want de lucht die eruit komt is niet te harden, dus poets ik en passant ook nog de koelkast en gooi weg wat over de datum is. Die vuilniszak moet in ieder geval zo snel mogelijk van boord. 

Even na 5-ven vertrekken we naar de Sea Rose voor een werkelijk heerlijke avond. Iedereen heeft lekkere hapjes gemaakt en drank meegenomen. Echt super! We spreken met de Sea Rose af om elkaar hierna nog 1 keer te zien in het Caribisch gebied, waarna we het voorlopig even zonder elkaar moeten stellen. Zij zakken verder naar het zuiden af om hun boot tijdens het orkaanseizoen te stallen in Grenada en wij trekken verder noordwaarts met eindbestemming: thuis. komende woensdag trekken we nog 1 keer met elkaar op en daarna wordt het waarschijnlijk een keer in Amerika of in Nederland......of waar dan ook.

NB: het is gebruikelijk dat je als koppel niet wordt omschreven met je achternaam of zelfs niet met je voornamen, maar dat je wordt genoemd naar je boot. Wij zijn niet Lonneke en Ton, maar wij zijn de Drifter. Best een bijzonder fenomeen, maar dan weet wel iedereen gelijk over wie ze het hebben.