TENERIFE - HELP! MURPHY AAN BOORD

DINSDAG 22 OKTOBER

We vertrekken in alle vroegte op weg naar Tenerife. Om 5.30 uur gooien we het anker los en zetten koers naar wederom een ander prachtig eiland. Wat we dan nog niet weten is dat dit niet een van onze meest briljante dagen zal worden. Gelukkig maar dat je niet alles vooraf weet.

Het eerste stuk van de trip gaat voorspoedig, al hebben we vrij snel door dat het een lange dag zal worden. Na een aantal uren varen blijkt dat we Murphy (die met zijn stomme wet) aan boord hebben. We stuiten op een verstopt toilet. Lastig, want op een emmer plassen (en zo!) op een stuiterende boot is best lastig, maar wat moet dat moet. Bij nadere inspectie blijkt dat de veroorzaker een verstopte vuilwatertank is. We denken na over de oorzaak. Wellicht is de ontluchter verstopt? We maken deze vrij, maar komen er al snel achter dat er meer aan de hand is. De tank lekt bij de dop en is bovendien gescheurd. Je kunt je de 'ravage' in de kastjes waarschijnlijk voorstellen. Vuilwatertank klinkt best aardig, maar deze tank is niet gevuld met water zullen we maar zeggen. 

Voor degenen die nog niet op onze boot zijn geweest: het kastje waar de vuilwatertank is verstopt, staat altijd vol met toiletartikelen, reserve wc rollen enzovoorts. Het is onze voorraadkast en alles, maar dan ook werkelijk alles zat onder de inhoud van de vuilwatertank. De stank was niet te harden en happend naar adem wilde ik aan de slag met een emmer water om alles al varend van een sopje te voorzien om zo te redden wat er te redden viel.

En toen kwam Murphy weer.......er kwam geen water uit de kraan, het water was op. De tanks waren leeg! Uitgerekend nu. Met een fles spa rood heb ik vervolgens een en ander zo goed en zo kwaad als het ging schoon gemaakt. Mijn humeur was inmiddels onder het zeeniveau gezakt! Zeker toen bleek dat de pomp onder het rooster, die normaliter het douchewater kan wegpompen en in dit geval het vuile water op de vloer zou kunnen wegpompen, ook de geest had gegeven. Het zat echt even niet mee. 

Ondertussen wakkerde de wind behoorlijk aan en met torenhoge golven en een tweede rif in het grootzeil spoten we met 9,5 knoop door het water richting Tenerife. Tjonge wat gingen we hard. Desondanks kwamen we in het donker aan bij onze ankerplek. In het stikkedonker. Er was geen maan, er was geen verlichting, alleen her en der een zwak ankerlicht. Het inschatten van afstanden tot andere boten of de kant was eigenlijk onmogelijk. En alsof Murphy nog niet genoeg had gedaan bleek een van de headsets niet te werken. Al schreeuwend tegen de wind in, handgebaren hadden immers geen zin, probeerden we ons naar elkaar verstaanbaar te maken. De eerste ankerpoging mislukte en tot overmaat van ramp had ik de pikhaak niet klaarliggen om de ankerbol op te halen (iets wat ook niet nodig is als de eerste poging lukt). Die bol dreef inmiddels onder de boot door richting de schroef. Gelukkig bleef ons een lijn in de schroef bespaard. Uiteindelijk lukt het ons om te ankeren en zwaar gefrustreerd duiken we het bed in. Morgen weer een dag. Zoals gezegd was dit niet een van de meest briljante dagen.