FUERTE VENTURA - LAS PLAYITAS

ZATERDAG 19 OKTOBER

Na een nacht met enorme swell heb ik weinig geslapen, maar ben ik wel weer flink opgeschoten in mijn boek. Dat dan weer wel. We besluiten naar Morrojable te varen. We willen het anker liften, maar komen er achter dat deze helemaal vast zit tussen de rotsen. Onze boegschroef doet het momenteel niet (reden onbekend), dus er komt geduld en manouvreerwerk aan te pas om het anker daadwerkelijk los te krijgen. Met enige overredingskracht lukt het ons uiteindelijk.

Tot overmaat van ramp gaat bij het hijsen van ons grootzeil de stuurautomaat ineens op hol en maken we bijna een klapgijp. Met Ton bij de mast en ikzelf bij de buiskap (om de val door te halen) moet de stuurautomaat ons op koers houden. Voor het eventueel bijsturen heb ik 'Max' omhangen, de afstandsbediening van de stuurautomaat. Ineens maakt de boot een enorme hoek en stevenen we af op een gijp. En precies op dat moment laat ook Max ons in de steek. Ik sprint naar het stuurwiel en neem het op de hand over. Met enige overredingskracht krijg ik de boot weer op koers. Het gaat uiteindelijk allemaal net goed, maar een onbetrouwbare stuurautomaat is wel een 'dingetje' zeg maar. Zeker bij duo handed sailing. Iets om in de gaten te houden. 

Uiteindelijk valt de wind weg, blijven de golven hoog en kiezen we, met tegenzin, voor de toektoek. De zeilen krijgen teveel klappen en we schieten niet op. 

Inmiddels is duidelijk dat we Morrojable niet gaan halen. Er is weinig wind en veel, korte en hoge golfslag. We zitten op een kermisattractie. Het IJsselmeer is er niks bij. De boot gaat alle kanten op. En het wordt al donker. We besluiten om in een baai eerder te ankeren: Las Playitas, aan de zuidoostkust van Fuerte Ventura. Een prachtige plek, maar met een hoog centerparcs gehalte. De swell maakt het er niet beter op. In de wetenschap dat we morgen weer verder varen leggen we ons oor op het kussen.