BOIRO

VRIJDAG 30 AUGUSTUS 

Vandaag gaan we met de dinghy aan wal en bezoeken Escarabote en Boiro. In het eerste dorpje zijn weinig bezienswaardigheden. Een steile heuvel op ligt een klein kerkje, meer een kapel, waarvan de deur helaas dicht is. Wat opvalt aan de buitenzijde zijn de bovengrondse graven. Verder heeft het dorp geen enkele charme.

We lopen 5 kilometer verder via een brug en een parkje naar Boiro. Deze stad is beduidend groter, maar ook hier ontbreekt alle charme. We zoeken een supermarkt op voor wat lunchspullen en eten deze, met zicht op onze boot, op het strand op.

Eenmaal weer terug bij onze dinghy besluiten we langs de Luwte te varen. Ze zijn thuis en even later zitten we gezellig verder te keuvelen waar we gisteren gebleven waren. Dit jonge stel heeft een uiterst charmante boot. Er hangt een goede vibe. Inmiddels is ook een andere Nederlandse boot gearriveerd, de Eva Kristina. Deze boot was laatst betrokken bij een orka aanval. Ook zij varen langs de Luwte en even later zitten we met iedereen bij de Luwte op de borrel. Marc wist ons nog te vertellen dat er voor het strand bij Boiro kleine roggen zwommen. We hebben ze eerlijk gezegd niet gezien en het water was te koud om op onderzoek uit te gaan, maar anders zou de snorkel voor het eerst van pas zijn gekomen. We slaan deze echter even over. Wel zien we bij onze boot een paar dolfijnen zwemmen. 

Ik blijf de immense gastvrijheid op boten overigens bijzonder vinden. Je vaart langs een andere boot om hallo te zeggen en bijna altijd word je aan boord gevraagd voor een borrel. Ik probeer dat te projecteren op thuis: ik bel aan bij een wildvreemde om even gedag te zegen en voordat je het weet word je uitgenodigd? Nope, zo gaat dat thuis zeker niet. De botenwereld is een bijzondere community, dat is zeker. Maar we genieten daar enorm van. Gastvrijheid in optima forma.